Halbu ki haziran; tatildi, bayramdı bize.
Gurbetten sılaya dönüş, biterdi özlemler.
Sen gideli, çekilmiyor memleket yolları.
Yol bitti, bayram bitti, gurbet kaldı bize.
-Bu dünyada senin alacağın olsun!
-benimse borcum.
-Hesap öbür tarafa kalırsa,
-alacaklarımdan düşerim..
İki güzel insan tanıdım,
ikisi de 12 Eylül vurgunu
Biri taş medreseli. Biri eski solcu.
Ülkücü abim 12 Eylülü anlatmıştı,
Solcularla hapiste geçen günleri,
Yemekte, voltada, koğuşta görüşte.
Galiba inancımız kalmamış!
2020 oldu tam bir hayal kırıklığı,
Covid var, tehlikeli çok dikkat edin,
Boşver burası temiz, bize birşey olmaz.
Zaten bulaşanlar ya yaşlı, yada hasta,
Çocuklar, gençler tüm suç bunlarda!
Bir ağaç daha devrildi bizim mahallede,
Rüzgar aceleci, hırçınlaştı topraklar.
Karıncalar, böcekler tam tekmil hazır
Yer sahibinin emri, gizler yeni misafirini.
Geceler soğuk, sokakta ışıklar titrer.
Dünyayı bir alem sandım, bin alem'miş.
Adem sandığım ise, ayrı bir alem'miş.
Kim ne tarafa dönüyor, niye dönüyor.
Kim, bunlara hangi bedeli ödüyor.
Dünya değilmiş, dönen adem'miş.
Hepimizin hayatı bir roman,
Bir şeyler başardık, el görsün diye.
İnsan, kendi gösterisinin oyuncusu,
Başkasının gösterisinin ise piyonu.
Çoğu zaman ise tüm oyunlara seyirci.
En kötüsü:Birilerinin oyununda soytarı.
Memleketimin her yeri, bir köyden çok daha fazlası!
Elinde bir çıra, rüzgarda sallanan bir alev, tarlanın içinden tümseklere, tezeklere basa basa ama emin adımlarla ilerliyor.
Gah sallanıyor, gah düşecek gibi oluyor ama eldeki çıra dimdik ayakta. Sanki ulubatlı hasanın istanbul surlarına diktiği al bayrak. Canı ver ama bayrağı düşürme imanı.
Küçük bir dağ köyünde münevver bir öğretmenin yaktığı bir ateş.
Cumhuriyetin ilk yıllarıda değil yıl 1969, Köyde elektrik yok, yol yok. Orman işletmesine ait at tavlasından çıkma bir odada yeni atanmış genç bir öğretmen Mehmet ZİYAM, ilk görev yeri, okulsuz bir köye okul, ışıksız dünyaya ışık olmaya geliyor.
Koskoca bir ömre sığdırılan
Dile kolay, tam otuz dört yıl
Yurdun her yerinde, Dağında, tepesinde
Yol çıkmayacak izbe köşelerinde,
silinmez izler bıraktık
Her şeyin güzel olduğunu,
Kim istemez söylemeyi?
Ne varsa ortada,
Hepsi bizim eserimiz.
Bu da geçer deyip yaraları sıvazlayan,
Yeniden kanamayacağını söyleyebilir mi?
-
Abdurrahman Çetin Ülger
Tüm YorumlarSayın Gildirlioğlu Bu şiir size ait olup olmadığını mesajla sordum ancak sonuç alamadım. Bu şiir gerçekte kime ait olduğunu yazarsanız sevinirim. Çünkü bu şiir sizin yaşınızdan da eski..