Feda Şiiri - Oğuzhan Yılmaz Karaozan

Bazen göğe bakıp güneşe ay'a
Yağmuru bulutu feda edersin
Kapılıp ışığın ihtişamına
Karanlığı, sırrı feda edersin

Kâh yürürsün ansızın yalın yaya
Biter dersin yollar, sonudur güyâ
Bazen sırtını yasladığın kaya
Bazen de kendini feda edersin

Ömür bir atlıdır geçer hızlıca
Menzil uzaklarda sürât karınca
Bir şafaktan diğerine varınca
Bıraktığın izi feda edersin

Dalarsın hülyâlara derin derin
Zanların içinde yoktur bir yerin
Bir meltem eser gelir serin serin
Hayâli gerçeği feda edersin

Ruhumda deli taylar koşar durur
Bu bahçede tüm ayrık otlar kurur
Tay büyür at olur, otlar gül olur
Eğeri, dikeni, feda edersin

Gün olur kamçı vurulur öfkene
Gün olur yapışır ruhuna kene
Şu yarene bin türlü tuz ekene
Vefayı, sabırı feda edersin