Fecr sökene kadar Şiiri - İlyas Kaplan

içimizde bambaşka bir his
bambaşka bir heyecan
akşam yemeğinden sonra gecenin saatleri başlar
yürürüz gecenin bir arka sokağında gizlice
sabaha değin

uçsuz bucaksız gecede
göz kırpar durur küçük bir yıldız
alıcı kuşun serçeyi pusuda beklemesi gibi
karanlığın kıyısında soyunur duygularımız
bahardan kalma hatıralar canlanır içimizde

bir parıltı düşer üstümüze
aydınlatır kentin küf tutmuş tüm caddeleri
tandır ekmeği kıvamında rüyalardan uyanırız
ciğerlerimize lodos yüklenir
şafak umudu, umut rüzgarı, rüzgar bulutu
bulut boyar gözlerimizi

çoban yıldızı katılır aramıza
sürükleniriz bir semadan ötekine
olan olur bir daha
bir filmin son sahnesinde
yadigar sevdalara merhaba dercesine
alıp başımızı gideriz
fecr sökene kadar

yalnızca vaktin bir anına veririz kendimizi
geçmişten ve gelecekten kopmuş
bir anı parçasına tutunup
umurumuzda olmaz artık hiç bir şey
kemale erer gecede yaşadıklarımız

ezberlenmiş alışkanlıklarla dolar vakit
yağmur yağar geceye biz seyrederiz
bakarız birbirine değmeyen yağmur damlalarına
ilk kez tenimize dokunurken
ilk kez bu kadar yakınken
yağmur ve gözyaşlarımız

redfer