zaman(d)an
akarken hayatın paslı kiri
yaşamak ne utanç verici
kalplerde fahişeliğin kiri
damlıyor kardelenlere
Aşkın susamış halini
Çizmek isterdim,
Bensizlikten çatlamış tenine
Leylakların gölgesine sığınan kokun, hesap soruyor çiğ tanelerinden ve siliniyor senli, benli, bizli ağlamaklı dokunuşlar.
Soyunurken yağmursuz vagonlar delik deşik akşamlara, ellerinde ezilmiş gül hüznü, sızım sızım sızlıyordu çamurlaşan edebi gidişinle.
aynaya her baktığımda
yüzümde fısıldaşırdı
hayatıma destursuz giren
çöl sıcaklığında çalıyor
aşkın aryası kumruların kanadında
notalarında özlemin hicaz makamı
gözlerin ise serapta bir damla
gelsene
kanadı yırtık uçurtmaların
göğünde sallanan sesim
kör olası uçurumun beşiğinde
sallandırıyor nefesi kesilen ruhumu
sanrılar uyanıyor
kurumuş gözlerimin
ütopik coğrafyası
boğazımda
dikişi kendinden yaralı derin bir çukur
zorla kalbimin hizasına uzatıyor
Yokluğunun
Söküklerini dikiyorum,
Elem ikliminde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!