Ben bir dut ağacıyım,
Yedi beni çocuklar, onlara sözüm yok
kökünden yeşilliğin hududu bucaksız tarlasında
kaybolmuş sarının tazeliği, beyazın yüzü…
Ben ki doğduğum yere her baktığımda
İçimde kabartı, oyuk,delik, ve deliğe sızmakta hasretin hüznü…
Seni ilk gördüğüm yerde, elbisen kızıl saçların kadar şıktı…
Kim bilir ben sana aşık, sana sarhoş ne kadardır baygınım…
Seni her öptüğünde kendi yüzüne baktığın
Ve keşkul kıvamındaki sıcak dudaklarımın üstümde sakallarım çıktı…
Beyhude hayat artık, yaşamak ta ölmek kadar kolay
Her gidişin pişmemiş aşıydı, dönmelerin...
Durduğum yerdeyim değil,
Bir iki adım atarım değil,
Bu dünyadan çıkarıp kafayı, kubbeye doğru ulu ulu,
Döndürmek delice aşk uğruna bu.
Ve kocamanca buları almak ayakları altına Aşa!
Belkide imkansızın tadıdır bana,
Karavanasız attıran bıçağa kafa! ...
-AŞK BIÇAĞA KAFA ATMAKTIR DEDİ MÜZEYYEN-...
Her gidişin, gelişinin bekçisidir dedi, neyzen!
Ve körler en güzel anılarıyla gördüler, duydukları sesi,
Ey! diyorum gözlerim, aklım, elim kolum
Körler bile gördü umudu, ben neden göremiyorum...
Göremesemde biliyorum geleceksin birgün,
topal hatıralar bunu söyler, rıhtımdan kalkarak.
Ve kapatıp gözleri göğsünde görsen biraz,
Neler görecek kafasını gömmüş yuvarlak...
şimdi, aşkın ilk durağındasın,
İnmeden yolcun, buseni kondur sen,
Ve tam konduracakken;
-BU GİDİŞ TEK SEFERLİK DEDİ MÜZEYYEN-
Seni ilk gördüğüm zaman,
Hissettiğim zaman gözlerini
Kapınızın önünden kovmak için pisliği
Ve silmek için eşgalimi
Kavuşturmuşken eline süpürgeni
Islak kuruya değdi
Çamurlandı bu zemin
Ayrıldı betonlardan, ayrıldı betonlardan
Zamanın zarifliği
Şehvetle izlenirken
Ne zamandır uzakta ışık görmedi,
Katil bir karanlık ve kum saatim
Denizin uykusundan
Gecenin kuytusundan
Ne kadar irkilsemde bir şey demedim.
Yağız bir senfoni, cılız bir ıslık
Soğuk bir gecedeyiz
Sen ince giymekteydin
Belliki yanmaktaydı içindeki ateşin
Ama ölmüşsün, uykuda hala gövden
Ve berduş vaziyetin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!