SEN GELİNCE AKLIMA
Seni gelince aklıma
Gözlerim dolu dolu oluyor,
Konuşsam, sesim titriyor
Boğazım düğümleniyor
Her gece kabuslar içinde
Karabasanlar çöker üzerime
Afakanlar basar yüreğimi
Kan ter içinde bölünür uykularım
Akrep sancısı delik deşik düşlerimde
Sigaram efkar tüter, derin bir ah çekişte
Ne zaman ben diyecek olsam
Sen dökülüyorsun dudaklarımdan
Sen yanımda olmasan da
Ben seni yaşıyorum her an...
Fatih Mehmet Yiğit
Seni kim biliyor ki…
...Tanrı...
Gerisi kalp ağrısı, yürek sancısı
Gerisi teferruat…
Kader aynasından baktın mı hiç
Gördün mü geçmişi ve geleceği
Gecenin efkarı mı düştü yoksa gözlerine,
Seni, kimler ağlattı yüreğim susma söyle?
Gözlerinden dökülen yağmurlar ben olsaydım
Akan nehirler gibi birikip denizlere dolsaydım...
Senin adın bahar
Nevruzda kar yağar
Dağlarda ateşler yanar
Buzlar çözülür, kardelenler açar
Senin adın bahar
Alıp başımı gitsem diyorum uzaklara
Ya da sen uzaklardan çıkıp gelsen yanıma
Her şey bu kadar uzak olmak mı zorunda
Aramızda ki mesafeler engeller olmasa
Birde sen olsan yanımda
Sana şiirler okusam
Kendi içinde parçalara bölünmektir seni sevmek
Aklın dur yapma derken
Yüreğine söz geçirememektir seni sevmek
Her savaşta yenik çıktığın halde
Yeniden kendinle savaş verebilmektir seni sevmek
Kimsenin dolduramadığı bir boşluğu
Kuşlar gökyüzüne sevdalı,
Kurtlar özgürlüğe,
Toprak yağmura
Bende sana...
Fatih Mehmet Yiğit
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!