Fatih Lâl Tuna Şiirleri - Şair Fatih Lâl ...

bahar zamanına yakın
gözlerin noktaya çaldığı vakit
bir virgül çıkıyordu saklandığı yerden
vuruyordu en vurulmayacak yerden
sabah kahvaltılarından
tutup akşam yürüyüşlerine kadar

bir rum kızı maruen antuan
kostanti'nin gözdesi, biricik karısı
kollarımda yatıyordu dun gece
hasretlığimiz uzun zaman önceden
bir rum kızı maruen
çok iyi sevişiyorda

(24 Kasım 1987'de Bursa'da doğdum. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Türkçe Öğretmenliği bölümünden mezun oldum.Şuan Kars Sarıkamış'ta görevimi yapmaktayım)

kapında çocuklar oynaşıyor
bağrışları allak bullak bir resim
yağmur sonraları,
inatlaşan akrep ve yelkovan

Ben sana değil de yokluğuna yenildim galiba.

öyle yorgunum ki hiç sorma
ben bu saatten sonra ancak
üsküdar'da bir taş olabilirim
kız kulesini seyreden.

bir şiirim vardı, unuttum
boyu aynı sen
sesi, gülüşü ve yürüyüşü...
bir şiirim vardı unuttum
ki unutmak eylemlerin en rezilidir
şimdi; yani yarından önce ben

çocuklar oruç tutmaz
çünkü suyun tadını özlerler çabucak.
dondurmanın serinliğini,
çocuklar oruç tutmaz
çünkü ufacık bedenleri
nasıl dayansın çikolatasızlığa

Düş ile ben
yemyeşil bir orman içindeyiz
kimsecikler yok orman ve biz
biz ağaçtan var olmadık; ya siz
o, güzele bakılsın diye yaratıldı, eminiz.

bu sana son mektubum,
söylenecek daha çok sözüm var biliyorum.
Ama artık mektuplarım bana acı veriyor
Hasrete hasret katar oldum.
anlayacağın artık; yoruldum.
bu sana son mektubum

bir iki
Anlatacaktı birincisi
söze karışmasaydı ikincisi

duracaktı yanında öylece
demeselerdi ona sen söyle

Biliyor musun?
senin artık bir alışkanlık olduğunu düşünüyorum iyiden iyiye.
Çünkü yokluğun giderek daha az acı veriyor.
Zor olmuyor mu? zor oluyor elbet;
hem beni bilirsin öyle güçlü biri değilim...
Ama alışıyorum sana alıştığım gibi yokluğuna..tekilleşiyorum;