Fatih Kovancı Şiirleri - Şair Fatih Kovancı

Sevdiğimizin resmiyle avunuruz bazen...Bazen uzaklardan sesini duymak bile yeter...Özleriz çok özleriz ama özlem sadece...Özlemekle kalırız.İmlan ve zaman kısıtlıdır.Gidemeyiz sevdiğimizin yanına.Resmine bakar ve derin bir ahhh çekeriz.Severiz çünkü çok severiz.Resmiyle avuturuz kendimizi onunla buluşacağımız günün hayaliyle dalarız her gün uykuya...Bazen anlarız birbirimizi bazen ise iki yabancı gibi inatlaşırız...Ama inan hepsi özlemdendir...Çünkü sevdamız yanı başımızda değil de uzaklardadır...Uzaklara inat severiz...Sevgidir bizim emeğimiz...

Ben masum bir gecenin ürkek koynuna atarken kendimi sessizliğin sesini dinleyerek gözlerimi sana kapatıyorum! ! ! Rüyalarımda yine sen oluyorsun.Sadece rüyalarda yaşıyorum...

Serseri bir rüzgar savursa bedenimi,hiç ummadığım bir yüreğe sürüklerse beni.Ya bulamazsam bendeki seni...Ya en kuytu köşelerde kaybetsem benliğimi.Afişlerde arasam benliğimi,bir umut yaşasam bendeki seni.Bir umut yaşasam bendeki.seni

Yalnızım.Yalnızım yine.Yeniden yalnızlığa isyan ediyorum.Senle sensizliğe isyan eden ben sensizliğin içinde kayboluyorum.Sensizlik boğuyor beni.Nefes alamıyorum.Sanki bir kafesteki kuştan farkım yokmuş gibi.Sensizliğin karanlığı korkutuyor beni.Önümü göremiyorum.Dipsiz bir kuyuya düşüyorum sanki sonsuz boşluğa..Gel demek istiyorum ama sana sesimi duyuramıyorum.Boğazım yırtılırcasına bağırıyorum ama sesime sağırsın nedense! Acaba diyorum acaba uzaklarda bir yerlerde o da beni bekliyor mu.O da benim gibi yalnız mı? Bazen bir umut diyorum küçücük bir umut her şeyin eskisi gibi olması için bir umut...Ama,ama sana söz veriyorum! Sensizliğin içinde sana kilitli bir ömürle geçicek sensiz virane ömrüm.Her ne kadar imkansız gibi görünsede sensiz sende kalmayı öğreneceğim.Mecburum

Okyanusun maviliğine benzetiyorum seni
O Kadar berrak ve bir o kadar derin.
Sana yaklaşmak istiyorum fakat
Boğulmaktan korkuyorum her defasında.
O kadar derin bakıyorsun ki gözlerime...
Her defasında gözlerimi kaçırıyorum

Senden sonra nedensiz gülüyor,hiç sebepsiz ağlıyorum...Duygularım karmakarışık bir haldeyim anlayacağın.Sevincim hüznüme,hüznüm mutluluğa karışıyor... Gören deli diyor.Olsun desinler sorun değil pek te haksız sayılmazlar...Bütün dengem altüst oldu. Artık hayallerim,rüyalarım tek... Tek bir şeye gülüp,tek bir şeye ağlıyorum...Hayatımı tek bir şeye adıyor,onun için yaşıyor,onun için nefes alıyor,onun için hayata tututnuyorum...Hayata artık sencil bakıyorum.Sencillik akıyor bedenimden nedense mantık hep geride kalıyor...Duygularım hep galip oluyor...Sensizlik serenatları her gün her an kulaklarımı tırmalarcasına çalıyor...Nedensiz,sebepsiz,apansın...Aklım firar ediyor,beden yalnız kalıyor,ıssızlık kokuyor hertaraf...

Sen hiç aşık oldun mu çocuk! ! hiç nutkun tutuldu mu sevdiğin karşındayken. Hiç gece yarısı uyandığında onun resmine baktın mı? Sen hiç aşık oldun mu çocuk.Her an sevdiğin geldi mi aklına? Hani bazen için yanar da suya koşarsın ya...Hiç öyle sevdiğine koştuğun oldu mu? Söyle çocuk sen her yerde akın şilüetini gördün mü.Söylesene çocuksenin hiç uykuların bölündü mü o aklına düşünce.Ne olur söyle çocuk sen aşk nedir bilir misin? Aşk sensin çocuk.Aşk duyguların en güzeli...

Senli düşler görüyorum...
Güneşten önce süzülüyorsun odama sabahın seherinde...
Seninle başlıyorum doğan güne.
Sen kokuyor tüm sokaklar...
Tüm balkonlarda sen kokulu sardunyalar
Bir bakmışım sen olup çıkmış tüm insanlar sokaklara...

Sensizliğin kıyısındayım.Sağım solum uçurumlarla dolu...Hiçbir yere kıpırdayamıyorum.Ne sana doğru gelebiliyorum,ne de uçurumlara yaklaşabiliyorum...Belki de ilk adımı senden bekliyorum...Uçurumdan yuvarlanmaktan değil orada sensiz kalmaktan korkuyorum.Aç susuz ölmekten değil; sensiz ölmekten korkuyorum...

Sessizce gitmiştin... Ardına bile bakmadan... Geride kalan o kocaman yüreği hiçe sayarak...Kendi benliğini bende bırakarak gittin... Bir parçan hep bende kaldı...Hüznüm oldu,kederim oldu,muhakkak mutsuzluğumun da sesebi buydu.Yüreğimi kapattım senden sonra...Kimse girmedi inan bu kalbime...Kimse aralayıp bakmadı bile...Bakamadı çünki belliydi senin orada bir yerde olduğun... Sessiz ve derin bir yokluğun içinde kaybolduğun...Gündüzler bile artık eskisi kadar aydınlık değil...Artık yakamozlarınsa canı cehenneme...Artık eskisi gibi ölümden de korkmuyorum...Lütfen niye diye sorma
Çünkü; çünkü ben SENSİZ YAŞARKEN ÖLÜYORUM...