Gidişinin kaçıncı günü bugün,
Bilmem kaçıncı cehennem gecesi yüreğimin...
Yüklenmişim şehrin bütün karanlığını,
Yürürken sonu görünmeyen sokaklarda,
Alışmaya çalışıyorum yokluğuna,
Yağmur oldum bulutlara tutundum,
Damla oldum topraklara kavuştum,
Çağlayandım ırmaklara karıştım,
Ben nedense birtek sende duruldum.
Yaralı bir kuştum durmadan uçtum,
Sanki bir gökkuşağı,
Sanki bir yaz yağmuru...
Suya düşen kar tanesi gibi,
Çabuk gelip geçtin ömrümden.
Sanki bir ayışığı,
Evlerinin önünden sular akıyor,
Yar bahçeye inmiş nakış işliyor,
Hançer gibi saçları yürek biçiyor,
Yar yazmanı bağla başına, içim gidiyor...
Evlerinin önünden bir yol geçiyor,
ilham; bazen güzeller güzeli bir peri,
ilham; bazen iflah olmaz bir serseri,
ilham; kalemle kağıdın cilveleşmesi,
ilham; şairle şiirin sevişmesi...
Küçükken nasıl uzaktı yakınlar,
Büyüdük, bütün yakınlar uzaklaştılar.
Uçurtmayı kaçırmak gibi ellerinden,
Uzaklaştıkça yitirmek umutlarını.
Çaresizce bakmak, öylece arkasından,
Öyle uzaklaştık birbirimizden,
Başımıza daha neler gelecek,
Bu gözler daha neler görecek,
Elbet yaşanacak elbet bitecek,
Bu acılar yanımıza kâr kalacak.
Başımı vursam duvardan duvara,
Bugün Ocağın on sekizi,
İnanki ne çok bekledik seni,
Giyinsin diye şehir gelinliğini,
Dualar ettik, hatta yalvardık.
Yalvardık, korktuk gelmezsin diye,
Ne kaşına ne gözüne,
Nede o tatlı sözüne,
Baktığım zaman yüzüne,
Cemal'ine kurban olurum...
Ne yağmura ne bulut'a,
Dar ve uzun bir sokaktı,
Oturduğumuz yer.
İyi komşuluklar,
Sıkı dostluklar vardı,
Karnını doyurma telaşında idi herkes,
Fazlasında gözü yoktu kimsenin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!