Fatih Hepgüler Şiirleri - Şair Fatih Hep ...

Beyaz kefenli gelin, kar ağlarsın İstanbul
Neden soğudu elin,dökülüyorsun pul pul..
Üşümüşsün, donmuşsun, zemheride mi kaldın
Yad ellere konmuşsun, sen geride mi kaldın
Soğuk bir yel esmekte, bir ben mi üşüyorum?
Ateş söndü yürekte, bir ben mi yaşıyorum?

Gün gelir her gül solar elbet
Güller solmadan, gönül verin..
Gül solar gönül illelebet
Vade dolmadan, gönül verin..

Aşıklar yaşar, tenler ölür

Çağırsa da ruhumu
Çılgın martıların sesi
Gönlümü hapsetti
Uykuya daldığım söğüt gölgesi..

Bir yanımdan seslensin rüzgar

Yaş; onsekiz deli çağım
Ölümdür ilk oyuncağım
Darağacı salıncağım
Acıma as beni cellat
Uçmaklara uçacağım..

Gezin yurdumu, herşey ortada,
Biz canımızı boşa mı verdik?
Tarih yazdık dün Anafarta da,
Biz canımızı boşa mı verdik?

İşgaldi yurdun dört bir yanı

Savrulur hayaller sallanır eller
Ellerle söylenir, elde elveda
Susulmuş, konuşmaz tutulmuş diller
Ağlayan gözlerde yitik bir seda

Yolcular gidiyor sessiz sedasız

Hazan mevsiminde, solardı zaman
Sarı yapraklarla gün dökülürdü..
Göğü kaplardı sis ve kara duman
Yağmurlara ferman -Kün- dökülürdü..

Güneş sürülürdü sürgündü yüzü

Söz vermiştik Yaradana bak tuttuk mu?
Belâ dedik sözümüzü unuttuk mu?

Gönül gönülden uçar gider
Sevdası bir kuş, tutulmuyor..
Gönlüme sorsam ille sev der
Gönül köşkü boş, tutulmuyor..

Hep gözyaşıyla kanar dağlar

Yanar bir gün alem, tutuşur bu dünya
Sarhoş masasında, mezeler tutuşur.
Bir kibrit alevi, ateşe ve suya
Soğuk su içtiğin, gözeler tutuşur.
Bir yangın misali gördüğün her rüya
Yakar yüreğini, sızılar tutuşur..