Fatih Efe Şiirleri - Şair Fatih Efe

Gönül içre derman, gökte ne ararsın?
Beşikten mezara kendine yararsın
Yere düşürdüğün fer mi yoksa ser mi?
Zaman gelecek bir bir soruşacaksın! ...

Hayat içre selman, yerde ne ararsın?

Dünyaya geldiğim günler,
Nerededir, Nerede?
Ümitlerle süslenen dünler,
Nerededir, nerede?
?
Ak memeden süt emdiğim,

Bulabilmek seni, Baktığım her yerde
Yürek dağlayan, kızgın aşk alevinde
Semada, ay'da, bulut'da, güneş'de
Irmakların akışında
İlkyaz'da ve bahar'da
Zemheride, kış'da

Bakışların beste, kaşın keman olur
Bu dertli sinemi delme yaman olur
Yok mudur içinde hiç din ile iman,
Aşkıma sakın biçme zaman n'olur...

Yanını mesken tutarım vallaha

Bilirim yok bana senden fâide,
Gül kokunu eller sürüp koklaşır..
Fecr'e deyin düşündüğüm halde,
Gül kokunu eller sürüp koklaşır...

İçimde ki yangın bitmez sürer,

Seni gördükten sonra
Bir ağaç misali ilk yaprakları yeşeriyordu
daha umutlarımın
Tomurcuk tomurcuk, tek tek.
'Alayım mı onları elinden? ' dedi
Karamsarlık.

Bir lerze alır beni onu görünce
Sürûd olur kebûterlerin neşideleri
Bahçevanı olurum umutlarımın
Öyle ki hadîkalar da dolanırım,
Akıl başta durur mu hiç!
Bir mürgân uçuşur başımın üstünde

Hele çevir de başını, bak bana,
Feth ile yücelen, sanki ben değil!
Hele çevir de başını, bak sana,
Meth ile sevilen, sanki sen değil!

Hilale benzeyen yüzün, ak değil!

Hayat daha ben sana ne diyeyim
Seni, bir tebessümlük izletmedin..
Hep aynı korkusun hep aynı dram
Mutlu bir sonunu, göstertmedin..

Şairlik dediğin; bir deryaya benzer,
Aşkın gemisiyle gezmekte marifet.
İçi doludur; inci-mercan-yakut-zer,
Sarraf eleğinden süzmekte marifet.

Önüne serilmiş gibi! ; sonsuz alem,