YAR
Öyle has öyle bir cana yakınca
Canımın cananı yarlarındandı
Heyecan dolardım ona bakınca
Şu vasat dünyamın arlarındandı
*
Yaşam güneşinin haki âlevi
Çarnaçar hayatı sürüyorum ben
Dil de tezahürü bir matem evi
Ruhumu gandırıp örüyorum ben
Sineden doluydum kalbim şikeste
Haydi eyyam'ı dem vaktidir üstat
Bayati araban şarkı yazalım
Dil de sermest oldu esrik harabat
Gönülde dinmeyen çarkı yazalım
*
Gamı desteyleyip donatıp meyler
Bre erenler hemi cümle gaziler duysun
Gayri suç bende kalsın ikbâli zevâl yıksın
Saymam şimden kimseyi erlik meydane uysun
“Dal!” de... eğer dalmazsam gök girsin kızıl çıksın
Yılmadım yıkılmadım uğraş telaş geldim hep
Bilmedim nankörlüğü başım dik yürümüşüm
Bir sevda ki aklımda herşeye odur sebep
Çileler manzumesi hayatı sürümüşüm
Başımda kavak yeli eser kıpraşır hala
(Selâm ile gani gani rahmet olsun Türk'ün ses bayrağına)
Çıktım ışkın turuna altın bir çağa geldim
Hemi üryan tump ayak envai bağa geldim
Savrulup yel de müphem sere serpe nizamla
Görkeminden hallice ıssız bir dağa geldim
(Çapraz kafiyeden, sarmal kafiye şekliyle)
Tanrıdan reva mıdır mazlumun ah dilinde
Yeis fırtınasıyla naçar düştü cemiyet
Ne güzel insanlar.. ki, yüzleri ayet ayet
Kandiller söndürülmüş erenler mahfilinde
Eteğinde dağın münbit yazılar
Dallarından kopmuş sürgit pazılar
Ses verir budaktan kibrit mazılar
Kırandan bir rüzgâr esesi değil
KAFİYE
Hece vezninde kafiye mühimdir, bu disiplin önemli ve marifet için elzemdir de.. mamafih yalnız kafiye gözetmek ve kafiye ile sınırlı kalmak, kafiye için yazmak olur ki, bu şiirin ruhuna aykırıdır, diye düşünmekteyim. Elbette disiplinden (Vezin+kafiye) kopmamak lazım gelir, mamafih şiir ...