Faruk Nafiz Kılıçalan 2 Şiirleri - Şair ...

Kırk yıllık tüccara satarlar tere
Ahbap çavuşları pek uyar gördük
Gül yüzler haşlanmış hep yara bere
Öfkeyle bağdaşık göz boyar gördük

Ne yapım ki ay oğul şi're vurdum gendimi
Dehrin gözü kor ola üregimde bel gibi
Her şey behen yabanci tanuduhlar el gibi
Sabr da sınır galmadi yıhamiram bendimi
***
Kimselere açamam hersim dünyadan böyük

Şimdi bir pervane misali eyvah
Fır dönüp yandığım dar hanesinde
Elemler kuşatmış içim simsiyah
İşrete kandığım yar hanesinde

Hatırına fenâ buldum o yerde

Hilal ebrûlerın sürmeli yaydan
O gözler, gözler ki.. güzeldir aydan
Asalet yakıyor yürürken çaydan
Dilberler içinde servi hıraman.

Mehyüzü çepçevre bindallı güller

"Salındı bahçeye girdi / Çiçekler selama durdu
Mor menekşe boyun eğdi / Gül kızardı hicabından"
Emrah (Erz/Bayburtlu)
***

Küllenen yaramı kim açar benim

İsyan edeceğim herkesten erken
Bühtanımı anlar izan kalmadı
Çekip gideceğim yâd ellere ben
Günü yaylayacak kazan kalmadı

Mağripten maşrığa okudum durdum
İbreti alemde meydan kalmamış
Cenuptan şimale şen değil yurdum
İşreti söylemde meyhan kalmamış

Küfemde ne varsa sülbünü sattım

Kan mı indi solgun esmer dudağa
Düşer bir gün gönülçelen bu dağa
Yad elinde ateş girmiş budağa
Söylen bre dostlar dil mi yuttunuz

İmdat yine alev alev yüreğim

Seherde saba'yla uyardın beni
Yoğalttın ruhumu har ile Hocam
Huşuyla yöneldim dinledim seni
Rahmet menbâını kar hele Hocam
*
Tozun da buzun da hepsi kabülüm

Menekşe gözlerin efkârı derin,
Felâket diyorlar huyların senin,
Hangi yöne baksam senin eserin,
Anılar geriye gelmez mi sandın.

***