Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Neden o kadar derin
Neden iç çekişlerin
Her soluğunda yangın
Her yangında bir hayal
Her hayalde bir yıkım
Her yıkımda bir veda
Heyhat ne elde kalan
Neden bu kaçışların?
Nerde o güzel mısralar?
Yüreğin yarasını
Yaz ki dostlar saralar...
Şiirine uydurmaya çalıştım. Uymadıysa da kabul edersin...
Nerdesin Sevilay, nerde...?
Neden o kadar derin
Neden iç çekişlerin
Her soluğunda yangın
Her yangında bir hayal
Her hayalde bir yıkım
Her yıkımda bir veda
Heyhat ne elde kalan
Bir avuntuluk sevda
Bak nehirler isyanda
Yatağı suya hasret
Hala bir umut varsa..
Ulaşmaya gayret et
Kalmasın baharında
Üzüldüğün tek gonca
Uzan hayattan yana
Uzan boylu boyunca.
.................
-Sayın şair Sevil/ay Şahbaz,şiirinizin satırları,dağlardan koşup inen,yemyeşil bir ovada,kah denize bulutlara uçan,şahlanmış çağlayanlar gibi,şahlanmış al atlar gibi...
-Yüreğinize sağlık.Bu yaşlarımızda insan,belki sabrı ucuza alabiliyor ama zamanı ucuza almak,zamanın hiç olduğu anları yakalamak galiba kolay olmuyor.
ABLA ÇEK ŞU SİLAHI KAFAMDAN. SÖZ YARIN OKUYACAĞIM KALAN ŞİİRLERİNİ DE. UYKUM GELDİ YAAA :'(((( BAK GÖZÜM DE ACIYOOOO. HAT(S)TAYIM BEEEEEEN AMAAA :-(((
Neden o kadar derin
Neden iç çekişlerin
Her soluğunda yangın
Her yangında bir hayal
Her hayalde bir yıkım
Her yıkımda bir veda
Heyhat ne elde kalan
Bir avuntuluk sevda
Ya da sevdalık hayat
Fark eder mi sorsana
Fark eden ne ömründe
Ya hep vardı sevdiğin
Kendi çok uzaktayken
Ya sen oldun sevilen.
Seveninden habersiz
İşte böyle yaşanır
Ya seninle ya sensiz
Şimdi geçen zamanda
Avuntu nefesinde
Ya da kırık bir hayal
Esirdir yar sesinde
Yaşanan hatıralar
Oysa düşlerden arta
Kalan hep anı olur
Her insanın ömründe
Yandığı anı olur
Ömür çözümsüz gibi
Derde dermanda hep geç
Ya kendine hayat seç
Ya da yanmaktan vaz geç
Bak nehirler isyanda
Yatağı suya hasret
Hala bir umut varsa..
Ulaşmaya gayret et
Kalmasın baharında
Üzüldüğün tek gonca
Uzan hayattan yana
Uzan boylu boyunca
Zaten bir nefes gibi
Yaşanılır sevdalar
O kadar hayat dolu
Öyle olmazsa olmaz
Öylesine gerekli
Öylesine sayılı
Say şu kısa ömründe
Kaç derin nefes aldın
Ya sevda önde oldu
Ya da sen geç e kaldın
26.mayıs.2008.14:00
Sevilay Şahbaz
************
Tebrikler ..
Fazla söze gerek yok gibi ..
Güzel mesajlar var Arkdaşım
Yüreğine emeğine sağlık .. Yüreciğin hiç susmasın dileklerimle ..
Sevgiler şiir yazan yazdıran duyarlı yüreğe ..
Antolojim .
sizi tebrik ediyorum...söyleyecek sözüm yok...tam puan..
**Neden o kadar derin
Neden iç çekişlerin
Her soluğunda yangın
Her yangında bir hayal
Her hayalde bir yıkım
Her yıkımda bir veda
Heyhat ne elde kalan
Bir avuntuluk sevda
Ya da sevdalık hayat***
bir nefeste okundu geçti birden bire..bidaha okudum...
**Zaten bir nefes gibi
Yaşanılır sevdalar**
yüreğinize sağlık..tappuan..tşk.ler..
solunum yetersizliği olanlar okumasın, bir başkasına okutsun.... vaauvvv!..
ne güzel ne duygulu bir yüreğin ürünü bu muhteşem şiir sevilay hanım. hele de fondaki harika müzikle insanı alıp o iç çektiren anlara götürüyor.
bazı şiirler vardır okunur hiç iz bırakmaz. bazı şiirler de vardır ki insana şiir yazdırır. yorum mu ? o yorumu okuyanın yüreğine kazdırır. birinci dizeden son dizeye kadar uzanan anlatımda en ufak bir sapma yok. insan başlayınca bir solukta okuyor ve tekrar başa dönüp tekrar okumak istiyor. müthişte bir final olmuş.sevda denilen olguyu yaşamak mı güzel yoksa hiç yaşamamak mı ?. belki de yaşamayan bir pişman yaşayan bin pişmandır.cehennemi garanti olan bir insanın keşke hiç doğmasaydım demesi gibi bir duygu herhalde.şiirleriniz çok etkileyici, sanırım sayfanızın tiryakisi olacağım. hem de ne tiryakilik otuz yıldır içtiğim sigara tiryakiliği gibi. güzel duygulu yüreğinizden gelen harika şiirlerinizi hep okumak dileğimle güçlü kaleminizi tekrar tekrar kutluyorum.
çok güzeldi sevilay.....hüzüne güzel demek ne kadar doğru ....ama güzel di inan bana iki kez okuyup dinledim ...can arkadaşım ....
müzeyyen başkır
Çok güzel ,şiirin bitişide harika, duygular çok derin.
kutluyorum şaire hanım
Bu şiir ile ilgili 48 tane yorum bulunmakta