Farkımız Şiiri - Kötü İnsan

Sen kin ve öfke ile yoğururken kalbini
Ben sevgimizi bohçaya doldurdum
Sen sıcacık evinde umursamazken
Ben kendimi hep pencerende buldum

Sen tek kalemde üstümü çizerken.O kalemle;
Ben kendimi sana şiir yazarken buldum
Senin yüzüme bakmaya tahammülün yokken
Ben konuşmak için safça bahaneler buldum

Yoruldum, durdum, belki ondandır; duruldum.
Kıskandım, kızdım, kırıldım, yok yere güldüm.
Hangi maskeyi taktım, hangi şarkıyı yaktım.
Bu hallerle kendimi pencerende buldum.

Sen sevgiden yoksunlaştırdıkça kendini
Ben senli güzelliklerin adını değiştirdim
Sen yanlızlığında çoğalırken hergün
Ben kalabalığı seçtim azalmak için gün gün