Fare Şiiri - Mansur Balcı

bu karanlık ormandan çıkan kim
kim bu karanlık ormandan atılan atlı
koynumdan fırlattığım beyaz flamalarla
herkes nereye koşuyor, atları yoran kim
mevsimler dönse de peş peşe
barbar güzellikte toprak tav tutmaz
büyüsü dağılmış saçlarını kızıla boyasan
kamaşan ayaklarını yıkamak gibi birşey
boşluğa bırakılmış ölümden, bizi korkutan ne

bir bilgisayar dosyasıyla kopardım gidiyorum ipimi
küçük bir click! sesi düşlerimi yorumlayan
cebinize bıraktığım e-mailimi unutup
sanal bir ormandayım tutan kim beni
beni kim ormanın kapısına mühürleyen
arkamdan gelen metalik ses kimin
otların terinde yorulan serkeşliğimi giyindim
kim bilir eğrelti otların yerini ormanda, sor
herkes kırmızı başlıklıysa, kurt olan kim
ormanın kıyısında duranlar, beklenen ne
devletin şahsi dosyası kadar karışık yüzleriyle
bir bilgisayar tıkırtısı kadar soğuk
kızıla boyanmış kadınların saçlarına dalarak
izimi süren kim, dünya olan içimdeki boşlukta

neden orman diyorlar, ışığı yutan coğrafyadayım
üst üste yığılmış çocuk başları, her adım çamur
teravihler, istavrozlar, uçuklamış dudaklar
ortası delik bir taşın altında dinlenen
delik deşik bir yaprak olarak şair
her sayı kendi öncesini tekrarlar diye
her sayıyı sonrasına yolculuk sanarak
her küfür kendisini doğrular, bildin
gırtlağına takılan lokmaların meridyenleri için
diyetini öde
üretim hatası olan boğazından inmiyor kelimeler
öde
bir bir çekilirken kelimelerle kehribar dilinden
kimin mührü bu, ormanın kapısında alnımıza vurulan

ölümü tatmamış bıçak kadar bakir şiir
cinayetlere doymuş bir kılıç kadar parlak söz
ormanın gövdesine su veren ipek
göçüp gitmiş şairlerin anısını kanatıp dururken
kavak, çınar, zerdali, bataklık otu
kim demiş burası için orman, yakından yangın yeri
koynumda kehribar yalnızlığımı taşıyorum
boynumda tarihin mührü yok artık
sanal bir alemdeyim, sadist bir fare dolaştırıyorum
çünkü bugüne verdiğim cevap şu
param parça mekanlarda büyüyen trajik acı
umudu diri tutmak için beslenen öfke
ormanın tarihi yapılırken bekleyen sessizlik
yangınları yangınlarda söndürün, iktidarı yakın
ormandaki mührün anlamı budur