Anamdan doğalı yokluk çekerim
Çorbaya katacak tuzum kalmadı
Tükenmiş mutfakta çayım şekerim
Daha dayanacak özüm kalmadı
Yuvamda hasretiz bir lokma ete
Makarnaya patatese sözüm kalmadı
Bir acı soğanı katık edindik
Bakkala yağ demeye yüzüm kalmadı
Kapı kapı dolaşıp iş aradım
Kılığıma bakıp veren olmadı
Ayağımda yırtık naylon çoraplar
Yıllardır ağlarım çilem dolmadı
Bir dilim ekmeğe hasretiz inan
Eridi yağlarım kalmadı derman
Kara gün için mi doğurdun anam
Allah'a yakaracak sözüm kalmadı
Kapı kapı dilenciliğe çıktım
Halimi anlattım dediler bıktım
Bu dünyada yaşamak benimde hakkım
Feryat ettim inan duyan olmadı
Allahın işine karışılır mı
Biri atlı biri yaya yarışılır mı
Küskünüm fakire iş vermeyenle
Bayram bile olsa barışılır mı
Kayıt Tarihi : 19.5.2006 17:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir siyah kasketim var kafamda,
Eski bir siyah palto üzerimde,
Bir siyah daha,
Topukları kopuk ayakkabılarım.
Yürüyorum bu şehrin dar sokaklarında.
Umut kırıntılarım var her yerde,
En çokda fırınların önündeki kaldırım taşlarında.
Yalın herşeyim şu yaşamda.
Her insan gibi sadece kendim özelim.
Yoksul yaşamak ayıp degil'ki,
Çok zengindir bizim,
Benligimizde taşıdıgımız maneviyatımız.
Hayata Dair çok şeyler buldum,
Çok şeyler verdigimi düşünüyorum.
İnsanlık elden ele dolaşan bir bayrak olmalı.
İnsanlık ölsede ruhu kalır,
Hayatın anlaşılır yanı var.
Bu hayat'ta denenmek,
İyi amellerle hazırlık.
Hayatın amaçı degil mi? Bu,
Hayat yolunda birgün,
Fakirde olsa göç edip gitmek.
Bedenim yoksulluktan çürüsede,
Ruhum cennetlik...
09.12.2003.p.tesi
Yusuf Kemal Çetin
edelim,ki bizimki özeldir.Saygılarımla.Nimet Köse
TÜM YORUMLAR (2)