FAKİR SAMANLIĞINA
Boş ver adamım! Bitir çilesini sahte dünyanın
Yüreğine boş ver… Zaten hiç olmadın muzaffer
İyi bilirsin tadını harcanmanın, umursanmamanın
Alışkınsın yılgınlığa… Kendine kendin teselli ver.
Çık dışarı. Küfürlerinle birlikte savur karanlığına
Geçen gün aldığın ve hiç bakmadığın o aynayı…
Saray dan gelecek ha! O senin fakir samanlığına
Hala öğrenemedin gitti, duygularınla oynanmayı.
Al eline, hani orada ki "canlar almanı bekleyeni.."
Cevizin altı olmaz… Üstelik ayakaltı, çabuk bulurlar...
Dağınık kalsın her yer, her şey… Seni sürükleyeni
Bırak kendi haline… Seni gibiler, çabuk unutulurlar.
Zaten hep “Ben Doğarken Ölmüşüm” diyordun ya
Kullara borcunu listele de, gerisini bırak Mevla’ya…
Şah damarından da yakın olan, seni böyle yaratan
Anlamadın mı hiç kul eder mi ki seni aciz Leyla’ya!
Yılgın Yağmur’u saklasın dağlar… Ve Birkaç yırtıcı
Neden doymasın… Kanatlan şuradan bitsin, bitir…
Birkaç eski fotoğraf, birde kırmızılı, aşk hatırlatıcı
Haydi dörtbin yavrunu çıkmadan evden, sil ile yitir…
Ey mezarcı baba haydi tüm şiirler çıkına,
Kara toprak fısıldar; durma külleri getir!
Sadece bir HİÇ yeter, fakir samanlığına
Dedeoğlu Aşiyan, 04.10.17 – 01.22 Y.Y.
Kayıt Tarihi : 4.10.2017 10:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zaten hep “Ben Doğarken Ölmüşüm” diyordun ya Kullara borcunu listele, gerisini bırak Mevla’ya Şah damarından da yakın olan, seni böyle yaratan Anlamadın mı hiç kul edermiydi, seni aciz Leyla’ya Dedeoğlu Aşiyan, 04.10.17 – 01.22 Y.Y.
TÜM YORUMLAR (1)