Fakir Gönlüm Şiiri - İbrahim Halil Demir

Bu fakir gönlüm,sevdana oldu hamile,
Baksana! Seni gördükten sonraki halime,
Dua ediyorum,Allah düşürmesin insanı zalime!
İflah olurmu hiç, gören varsa söylesin?
Gerek yok çok konuşmaya, yeter sadece tek kelime.

Bu fakir gönlüm sevdanla ezildi oldu köle,
Düşmemek mümkün mü aşkın çöllerinde ıssız çöle,
Ummanlar varken,düştüm ben suyu bulanık bir göle,
Ne kulaç atabiliyor ne de yüzebiliyorum,
Benzedim, solmaya yüz tutmuş,yaprağın dökmüş güle.

Bu fakir gönlüm.çok gördü zulüm üstüne zulüm,
Unutma ki bende etten kemikten yaradılmış aciz bir kulum,
Kör etmeye mi niyetin var,zira bırakmıyorsun yolum bulum,
Ne geçecek eline, sen kendini sen sanıyorsun?
Ben çok evlilik yaptım sevdalarla,gözüm tok.Aşklarda dulum.

Bu fakir gönlüm,sevdanla çok uykusuz kaldı,
Dayalı döşeli mutlu yuvamı yıktı beni perakende hayata saldı
Gönlün mahir bir hırsız olup tertemiz ve saf aşkımı çaldı,
Oysa aynı yolun yolcusuyduk,bu yola birlikte baş koymuştuk,
Yine bıraktın beni yarı yolda, istemeden gözlerim daldı.
12/12/2005