Fakir Şiiri - Alkan Ayrılıkların Şairi

Bize anlatılan öğretilen bir şey vardi
Parası olupta marka kıyafetler
Pahalı restorantlar
Etli sütlü yemek yiyenler
Lüks arabalar yüklü yatırımlar
Özel okullar akşam eğlenceler
Koca koca şirketler
İşte bunlar zengin di

Pazardan alınan kıyafetler
Renstorantın yolunu bilmeyenler
Bazen bir kuru ekmekle gün gecirenler
Çocuklarına gelecek kurma hayali ile
Ömür geçirenler
Bir araba bir ev sahibi olmak için
Gençlik tüketenler
İşte bunlar fakir di

Yalan anlatılmış bize
Ne zengin zengindi
Ama herkes fakirdi

Beş yaşlarında bir çocuk
Anne diye sesleniyor
O an annesizliğin acısı doluyor
Göğüs kafesim daralıyor
Kalbim mengeneye sıkıstırılmıs
Çekiçle dövülen bir demir parçası

Parkta oynayan bir küçük kız çocuğu
Düşüyor yere koca bir adam sarıyor
Göz yaşlarını eli ile siliyor
Öpüyor ıslanmış yanaklarını
Kız çocuğu
Çok acıdı baba diyor

Babasızlığın eksikliğini hissediyorum
Nefes almak istiyorum
Derin bir nefes yoksa göz yaşlarım
Süzülecek yanaklarımdan
Silecek bir babam yok
Canım acıdı diye dert anlatacağımda
Derin bir nefes almak istiyorum

İşte bu eksikler var bizde
Kimse zengin değil aslında
Herkes fakir bu dünyada
Kaybettiğimiz en değerli şeyleri
Yerine getiremiyoruz
Fakirlik denilen şey budur işte

Sevdiğinden uzak kalan
Ona bakamayan sarılamayan
Eksilğini yaşayan
Herkes fakirdir aslında

En fakir ben kaldım yine

Alkan ayrılıkların şairi