Fakir Şiiri - İbrahim Karaçay

Kısmetine ekmek bile zor düşer
Senede zor kaynar aşı fakirin
Gece gündüz demez her işe koşar
Ne hikmetse dolmaz boşu fakirin

Ümidi kalmamış doruktan, dipten
Sanki nasipleri kesilmiş hepten
Tek ekmek parası çıkmıyor cepten
Bir araya gelse beşi fakirin

Doğduğundan beri arar, ha arar
Olur olmaz yere kafayı yorar
Cennete çağırsan yevmiye sorar
Birkaç kuruş para, düşü fakirin

Zenginin evine sanki nur yağar
Garibin bağına yağmur zor yağar
Yaz, kış demez ocağına kar yağar
On iki ay bitmez kışı fakirin

Yaşarken yürümez, sanki sürünür
Genç yaşında derde gama bürünür
Yirmisinde dede gibi görünür
Elliyi gösterir yaşı fakirin

Sağlığında kapıları çalınmaz,
Bayramlarda bile gönlü alınmaz
Öldükten sonra da yeri bilinmez
Yoktur mezarında taşı fakirin

Garibin ömründe en büyük hobi
Firesiz her sene yeni bir sabi
Sanki talihine kahreder gibi
Bol bol çocuk yapmak işi fakirin

25.10.2003
İbrahim Karaçay