Fakir Şiiri - İbrahim Çiçek

Bu dünyada yokluk, açlık peşinde;
Bir gün gülmedi ki yüzü fakirin.
Kendi hasta bir derdi de eşinde,
Bir gün gülmedi ki yüzü fakir.

Ne bir ceketi var; nede yorganı;
Tek katığı vardır, kuru soğanı.
Çalışmaktan yarılmıştır tabanı,
Bir gün yüzü gülmedi ki fakirin.
Hele bakın bu fakirin haline;
Bu dünyada ümidi yok yarına.
Dokundurmaz gururuna arına,
Bir gün yüzü gülmedi ki fakirin.

Dokuz çocuğu var birde odası;
Bir gün olsun tütmedi ki bacası.
Bir yığın derdi var bitmez acısı,
Bir gün yüzü gülmedi ki fakirin.

İbrahim der fakirlik böyleydi;
Dertlerini kıvranarak söyledi.
Ömrü hep boş geçti veda eyledi,
Bir gün yüzü gülmedi ki fakirin.