Fadlı Doğan Şiirleri - Şair Fadlı Doğan

Dağlar benim, taş benim;
Ekmek benim, aş benim;
Seni seven dost benim,
Âşık sensin, aşk benim...

Kaşlar senin, göz benim;

Sevgili Dostlar;
Günümüzde dörtdörtlük insan yok denecek kadar azdır. Dünya o dörtdörtlük insanların yüzüsüyü hürmetine ayakta durmaktadır.
Bizim en mükemmel zannettiğimiz insanlar bile dört üçlüktür.
Bu demektir ki insanların yüzde Ellisi dört üçlük bile değildir.
O halde, bütün insanlardan mükemmel olmalarını bekleyemezsiniz, her insan kendince mükemmeldir, her insanın kendine göre güzel meziyetleri vardır.
Bu tıpkı akıl seçimi gibidir. Örneğin, farklı karakterdeki insanların akıllarını alıp ortaya indirin, herkes beğendiğini alsın deyin, göreceksiniz ki herkes kendi aklını alacaktır.

Kız saçların var mişmişi,
Her yanında var birisi,
Geçti gitti Nuh gemisi,
Her yanında var birisi,
Becermedin sen bu işi.

Bir iş için uğradım ben meclise.
Nerden bilirdim ki benim işimden çıkacak büyük bir hadise?
Danışmanın tavrından titredi üstümdeki elbise.
Şaşırdım kaldım acaba danışman mı büyük yoksa vekil mi?
Çıkaramadım gitti.

Bir dernek kurduk Adıyaman İline,
Bütün taşlar oturdu yerli yerine,
Amaç yardımdır dertlilerin derdine,
Bizde gönül verdik İZOL derneğine.

Yiğitler yurdudur İZOL aşireti,

Her gün kapımı çalarsın,
Ne istersin Felek benden?
Hazırlığım yoktur benim.
Ne istersin Felek benden?

Güvenme Felek kendine,

Yorulmadan doyanlara,
Yiyip içip azanlara,
Kuyumuzu kazanlara,
Hep beraber dur diyelim!

İşimizi bozanlara,

Babamla birlikte her gece haber izlerim
Görüntüler arasında kayıp giderim
Akıl penceremden dünyayı gezerim
Yaşımdan büyüktür benim düşlerim

Gülü dalında
Balı peteğinde
Yâri gözlerimde
Sevdasını yüreğimde düşlerim…

Sazı ustanın elinde

Biraz kaçık biraz sakar,
Ne bulursa onu takar,
Çağırınca bön bön bakar,
Kim sevecek bu gelini?
Kim öpecek bu gelini?