Fadlı Doğan Şiirleri - Şair Fadlı Doğan

Her önüne çıkanla flort edersin
Yaşın başın geçmiş kime gidersin
Edep ahlak kalmamış kıs kıs gülersin
Ar damarın çatlamış kime gidersin

Bozulmuş bostana benziyor yüzün

Hiç olur mu dünyada parasız bir kuvvet?
Eğer istiyorsan ülkende güçlü bir devlet,
Vergini ödemelisin dostum seve seve elbet.
Bil ki güvende olur kazandığın tüm servet,
Zamanında ödersen vergini,
Huzur içinde harcarsın servetini.

Herkes varırken dengine,
Beni almasan kendine,
Kaçar giderim zengine,
Yalnız kalırsın sen gene.

Kulak verme el sözüne,

Evim olmuş kurdun ini,
Aşkın ile ettin deli,
Avcı gibi vurdun beni,
Vurma zalim aşkın ile.

Aşkın ile kül eyledin,

Korkunun ecele yoktur faydası,
Takdir rabbimindir inan kadere,
Mide’min altında sıtres yarası,
Takdir rabbimindir inan kadere…

Yazılmış insan kaderi doğuştan,

Volkanik Dağlar gibi çağladığımı,
Söndürmek istedikçe biraz daha yandığımı,
Sokaklarda seyyar satıcılık yaptığımı,
On yıl süpürge sallayıp kalorifer yaktığımı,
Başvekil olsam dahi unutamam asla.

Muhammed gitmiş Rabb’ine,
Bir şey istemez kendine,
Canım kurban şefkatine,
Cennet ister Ümmetine.

Muhammed’in kemaline,

Gülü dalında
Balı peteğinde
Yâri gözlerimde
Sevdasını yüreğimde düşlerim…

Sazı ustanın elinde

Biraz kaçık biraz sakar,
Ne bulursa onu takar,
Çağırınca bön bön bakar,
Kim sevecek bu gelini?
Kim öpecek bu gelini?

Fani dünyaya temel atarsan,
Bir kadının cilvesine kanarsan,
Anneyi, babayı hiçe sayarsan,
İşte o zaman halin dumandır dostum.

İçkiye, kumara alışırsan;