Fadlı Doğan Şiirleri - Şair Fadlı Doğan

Hiç olur mu dünyada parasız bir kuvvet?
Eğer istiyorsan ülkende güçlü bir devlet,
Vergini ödemelisin dostum seve seve elbet.
Bil ki güvende olur kazandığın tüm servet,
Zamanında ödersen vergini,
Huzur içinde harcarsın servetini.

Muhammed gitmiş Rabb’ine,
Bir şey istemez kendine,
Canım kurban şefkatine,
Cennet ister Ümmetine.

Muhammed’in kemaline,

Erozyonu önleyen,
Havaya oksijen veren,
Doğanın yüzüne gülen,
Ülkemin güzel ormanları,

Evimin penceresi kapısı,

Korkunun ecele yoktur faydası,
Takdir rabbimindir inan kadere,
Mide’min altında sıtres yarası,
Takdir rabbimindir inan kadere…

Yazılmış insan kaderi doğuştan,

Volkanik Dağlar gibi çağladığımı,
Söndürmek istedikçe biraz daha yandığımı,
Sokaklarda seyyar satıcılık yaptığımı,
On yıl süpürge sallayıp kalorifer yaktığımı,
Başvekil olsam dahi unutamam asla.

Doğuştan şanslı doğmak gerek,
Sonradan şansı yakalamaya yürek gerek,
Doğru zamanda doğru yerde olmak gerek,
Ya da kâin olup her şeyi önceden bilmek gerek.

Nice makamlar gördüm sahibine yakışmayan,

Şehrimin kirli kömür kokan zehirli havası,
Temizlenmiş bugün. Müjdeler olsun!
Mis kokan çiçekler, cıvıl cıvıl kuş sesleri,
Bahar gelmiş diyorlar müjdeler olsun!

İşte o bahar sabahı var ya gülüm,

Boş yaşadım bu dünyada,
Boş geldim ben boş giderim.
Ne namazda ne niyazda,
Boş geldim ben boş giderim.

Kimse bilemez derdimi,

Vakit gece yarısını geçmiş,
Issız sokaklarda dolaşıyorum bu gece
Sokaklarda bir ben varım bir de ben;
Kendi ayak seslerimi dinliyorum.
Mevsimlerden son bahar;
Ağaçlardan dökülen yapraklar,

Beni yıldırmak için çabalama boşuna,
İlk ve son aşkım dedim, bir kere sana.
Acımadan düşmanca vursan da bana,
İlk ve son aşkım dedim bir kere sana.

Kaderden kaçmak var mı Bre Tabansız!