Ezel Ebed Şiiri - Müslüm Bayram

Türkün dili sazı telinden çalınır
Güftesi bestesi nağmesi
Derin tarihi yazılır Fırat’ın
Gönüllerden taşar aşk
Yaşama bentlerinden
Can suyu karışır kana.

Süzülür akbabaların iştahı
Dev kanatları altında kabarır
Yakıcı çöllerinde fokurdar
Nefisleri kokuşmuş
Murdar yatar leşe yâr

Çekilir mili cehaletin
Aşısı gözlerine
İçirilirken ballı zehir
Afyonlamış esrarkeş
Al rengine kondurulmuş
Ey isyankar kadeh!
Sefalarında coş.

Güneşi boğdurulmuş
Yitik coğrafyaların mezeli şehri
Karartılmış yıldızların ün salmış
Tarihine gebe sancılar
Doğuma beş kala
Müjdeliyor uzun havasıyla duy sesi
Uluyan kurtlar ne ala.

Hilali şafağından şavkın
Sökün ettiğinde gör!
Tuvali baskısı tabiatın
Kamaşan gözlerine sor.

Yabancı el tutsak baharların
Tütüyor acı yası toprağın
Ayaz geceler
Düşürüyor çiğini
Titreyen bedenlerin

Ağına takılmış çatallı dili
Oynak engereğin dansı
Karışıyor rüzgâra (s)esi
Dolaşıyor çakal sürüsü
Kovboy bozuntusu keşi.

Bir türkü telinden uzar
Ezgili gönüllerin destanı
Tarihi köklerinden kaynar
Türklüğün cevheri
Bozkurt Aslanı.

O tarih ki ezel ebed
Kıvanç dolu şan dolu
Peygamber ocağı
Kutlu kolu.

Hoşgörüsüyle büyüyen
Yediveren gülleri
Anadolu’m erenleri
Metehan’ın yiğitleri
Hilal sancağın göğü altında
Çalgısı sazı mehteri
Yenilmez Türkün neferi.