Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
O kadar kanıyorum ki,ezberledim bütün geceleri
Gündüzleri geç,daha bir sokuluyorum gecelere
Tenhalığına,karanlığına hep
Kimse görmesin yüzümün dağılmış yerlerini
Şimdi gösterebilirim:gözüm kapalı,tek tek yerini yıldızların
Ve Ay'ın her halini gösterebilirim
Ama aşkın yerini hiç
Güzel bir anlatımdı kutlarım.
Nihilistçe bir edayla varoluşun sancısını şiirleştirmek. Yani Sartre ve Nietzsche'den sentez oluşturmak..
Cehhenem başkalarıdır diyen Sartre inat; cehennem benim diyebilendir dersini ezberleyebilen..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta