Eyvah Şiiri - Halil Kumcu

Öyle yalnızım, öyle çaresiz, öyle mutsuz,
Sanki deryanın ortasında kalmış bir susuz.
Çoktan geçtim şairin ömrünün ortasını,
Noktadan önce virgülü koyacak zamanı.

Aynalarla dostluğu keseli yıllar oldu,
Simam her karşılaşmada biraz daha soldu.
Merdivenleri sorarsan, yorgun yüreğime,
Yavaş çıkmak da ağır geliyor bedenime.

Baharlar ne güzel, dili olsa da konuşsa,
Yola çıktıklarımı kaybettim her nasılsa.
Ey Hak, bu kaçıncı eyvah, belirli belirsiz,
Bazen gelip, bazen de delip geçti çaresiz.

Bu zaman zarfında en sol yanım hep ağrıdı,
Kalbim de buram buram, ince ince sızladı.
Geriye ne mi kaldı, belki de çeyrek zaman,
Göz açıp kapayıncaya kadar geçti o an.

Gelip de gitmeyen var mı bu yalan dünyadan?
Yatağı musalla, yorganı toprak olmayan...
Bütün ömrüm bir anlıkmış, sanki üç dört adım,
Eyvah, kırktan sonra gidiyorum koşar adım.