Eyüp Cüce Şiirleri - Şair Eyüp Cüce

KABİR
Servetten sefalete,hastalığa,dertlere,
Duçar olduğu halde Eyyub'un sabrı vardır.
Güvenme; mal, mülk,ş öhret ve fani nimetlere,
Mülk Yüce Allah'ındır, insanın kabri vardır.

Bir boşluğa düştüm ki,sanki kehkeşandayım.
Bir başıma gibiyim ummannın ortasında.

Bir acaip zamanda,bir tuhaf mekandayım.
Zemzemler sunuluyor bana şarap tasında.

UZAK

Ses yok şimdi Fatma'dan,Ayşe'den,Hülya'dan.
Biri uyandırsın beni,bu korkulu rüyadan.
Feryat ediyorum,kimse duymuyor beni.
Ben böyle uzak olduğumu bilezdim dünyadan.

Nasıl anlatayım size bu devri?
Bu devir,dolmayan boş devri gardaş.
Mevlam ibret vermiş bize bu devri.
Bu devir,ahlaka tuş devri gardaş.

Bir devir ki,helal-haram bilen az.

Bir arzuhalim var yüce makama.
Söylenecek,yazılacak çok ama,
Şu iki mısrayı taktım yakama.
En olmaz yerleri bulup gezelim.
Var mısınız,bu gün ezber bozalım.

Benimsin.
Her ne kadar oluyorsa,
Sınırı ne kadarsa,
O kadar,
Benimsin.

Başkasını bilmem, ben Atatürk’ü,
İstilayı yıktı diye severim.
Kimi düşünürken vatanı terki,
Yumruğunu sıktı diye severim.

Kafa yorup istilacı derdiyle,

Yokluğundan değil, işin doğrusu,
Efkar geldi geçti, ağlamıyorum.
Göz pınarlarımda gam tiyatrosu,
Perdesini açtı, ağlamıyorum.

Bu ani gidişin yaksa da bağrı,

Düştü yüreğime akşamın gamı,
Birkaç kelam yazdım lüzum üstüne.
Nem binayı yıkar, gam da adamı,
Söyleyenecek ne var, çözüm üstüne?

Selam olsun sükuneti duyana,

Daha dün imrenirdi bülbül gülistanıma,
Bugün hazana varmış diyedir gönül sızım.
Dün ışık saçıyorken güneş kehkeşanıma,
Bugün kehkeşandaki yıldız kadar yalnızım.

Bulutlara bakarak hayal kurmak vardı dün,