Eylülün Gölgesi Şiiri - Tarık Sasaoğlu

gün batımının iç karartan kızıllığını
martıların maviye olan tutkusunu
yazsam
veya
güneşi karşılayan dağların zirvesini
ay ışığına göz kırpan yıldızları
çizsem
mesela
eylülün iç kırığı sarı tonları
çok uygun bu tabloya

ama küçük bir sorun var
ne şairim ne ressam
nasıl olacak bu
aklım almıyor ya

bu ara
denizin gelgitleri misali
karışığım
aşığım
galiba
kusura bakma

ulaşmak istesem
bir adım atsam
tek ayak üzerinde dahi uzansam
tutunurdum ellerine

eylüle açtım gözlerimi
ilk eylüle ağladım
o yüzden eylülün gölgesi
erken düşer yamaçlarıma

oysa aldığın her nefes
tenimden daha yakındı bana
aç artık ışık almayan pencerenin kanatlarını
naz yapma

ne gözlerinin karası
ne de yüreğinin yarası
karanlığın gizemi
kamaştırdı gözlerimi

ah sevgili
gölgemin karanlığına kapılacağına
gölgemin kapladığı yer kadar
sevseydin yüreğimi.