Yediveren Güllere Şiiri - Müslüm Bayram

Eylülün hüznü geçti üzerimizden
kolları kanatları kırık anıların
göz çukurları çöl mezarlığı
tozlu arşivlerde saklı kaldı şiirler
paletli tankların ezdiği.

nice koç yiğitlerin kurban edilişiydi eylül
toprak ana küf tuttu
çürüdü eylülle
yarım kalan sevinçler
aşklarda eylül rengi.

eylül hüzündür mor laleli gül
kar yağar bağlarına bülbülün
yoksul öter sevdasına yangın
kanar sarnıçlarından
saçaklarından gömülür.

annelerin yüzünde parlamaz güneş
çeker örtüsünü gece
siyahından nakışlar tutar
gözyaşlarından yaslı tül.

İşte böylesi acılar coğrafyasında
68 kuşağından kanıma
elim doğum sancılarından takvim yapraklarına
soğuk damgalı mührüyle kazındı
eylülü adıma.

yılgı beşiklerine belendiğim
çatlamış derin çizgilerinden yıkandığım
tuzundan buhur bedenim
ay hüznünü düşürdüğünde toprağa
karardı tanım.

ezgisi çınlar kulaklarımda ağıtların
kitapların dumanı kül yığını aydınlığım
yaşım büyütülmeyecek kadar
boyum erişmeyecek kadar urgana
eylüldüm.

son baba yadigârını da bahçeye gömdüğüm de
öksüzdü dalında toprağın meyvesi
güz yağmurları gibi esti
ırgalandı ağaçlar
uçtu allı turnalar
yetim kaldı yavrular
göçtü sılası hasret
bakmadılar geriye
yedi katlı göklerden
yediveren güllere...