Eylülde Melal Şiiri - Hüseyin Turhal

Yaz bitti, güneşte bir hüzün kaldı,
Gönül bahçesi şimdi sarardı, soldu.
Gözlerim yollarda, kalbim daraldı,
Eylül rüzgârı esince yârim.

Yağmurun sesi şimdi daha keskin,
Her damla düşer de içime ismin.
Hangi bağa gitsem, hangi köşede sin,
Sensiz bu şehir çok ıssız, yârim.

Yapraklar dökülür, sarıdır yerler,
Giden günleri kalbimden sorarlar.
Sanki bütün kuşlar seni anarlar,
Ayrılık şarkısı söylüyor her dem.

Akşamlar erken iner, ay üşür, donar,
Yanımda yokluğun kor gibi yanar.
Her köşe başında bir anı kanar,
Umutlar azalır, artar ah-u zârım.

Âşık TURHAL der ki, nedir bu elem,
Eylül'ün derdini yazmaya kalem.
Senden ayrı düşmek en büyük zulüm,
Gel artık, bitsin bu hasret, ey yârim.