Eylül Vedası Şiiri - Fikret Turhan

sen,
kapı önünde
veda ederken bana
öyle bir anafor oluştu ki
yüreğimin bir yerinde
senle paylaştığımız
ne var ne yok her şeyi
sarıp sarmalayıp götürüyordu
yerin içine doğru
artık
nasıl yaşayacaktım ben
bu dört duvar içinde...

sen,
otobüsün içinde
el sallarken bana
öyle bir hortum oluştu ki
yüreğimin orta yerinde
senle paylaştığımız
ne varsa bu şehirde
hepsini silip süpürüyordu
gökyüzüne doğru...
artık
nasıl yaşayacaktım ben
bomboş bu şehirde...

evim boş
şehrim bomboş
olsa bile
sen hep duracaktın
yerleri gökleri içinde saklayan
o küçücük yüreğimde

Fikret Turhan-Yalova
03 eylül 2017