Eylül Ve Mavi Şiiri - Yusuf Berkman

Sonbahar Gelmiş Dayanmış Kapıma
Çok Uzakta Özlemlerim, Kavuşamadan Daha
Titreyen Dudaklarımda Olmayacak Duam
Son Deminde Ömrüm, Neredesiniz Sevdiklerim

Sırtıma Vurmuşum Kederleri, Keşkeleri
Tek Başıma Yalnızlığımda Buralarda Üşüyorum
Artık Çok Uzak İçimi Isıtan O Masum Gülüşün
Siliniyor Hayalin, Yavaş Yavaş Anılarımdan

Bekle Beni Vuslat Çırılçıplak Soyunmuşum
Dökmüşüm Sevinçlerimi, Sana Geliyorum
Bir Yaprağım Şimdi Dalından Rüzgarla Kopan
Hayaller Artık Yok, Neredesiniz Sevdiklerim

Eylül Sarı, Ben İse Mavi, Yalnızlığım Yalçın Dağlar Misali
Eylül’ e İnat, Mavi’ ye İnat, Geçse Şimdi Üzerimden Bir Bulut
Yağsa Sağanak Bir Yağmur, Günahlarım Kalsın Bende
İsterdim ki Senden Kalan Hatıraları Alıp Döksün Denize

Belki Diyorum, Kışımda Rahat Bir Günyüzü Görürüm
Umutlar Etrafımı Saran, Kocaman O İçi Boş Umutlar
Uğramayın, Gelmeyin, Ben Artık Yokum, Sahip Çıkamam Size
Haydi, Açın Yelkenlerinizi Başka Limanlara, Şimdi Ayrılık Vakti

Benim Denizim Ölmüş, Benim Denizim Hüzünler Denizi
Sularımda Ne Yüzen Bir Balık, Ne Çığlıklar Atan Martılarım
Ne Sakız Satan Çocuklar, Nede Güneşim Var, Öylece Sessizlik
Akarken Gözlerimden Yaş, İçimde Kopuyor İsyanı Mavi’ nin.