Eylül'ün Defteri Şiiri - Seyrani Göl

Açtım mevsimin sararmış sayfalarını,
her yaprak bir satır,
her yağmur damlası bir nokta olmuş
zamanın içinde.

Kimi yerde yalnızlık yazıyor,
kimi yerde umut;
bazı satırlar silinmiş,
bazılarıysa gözyaşıyla mühürlenmiş,
usulca titreyen ellerin izini taşır gibi.

Eylül, kalemini bulutlardan almış,
mürekkebini hüzünden.
Gökyüzüne yazıyor
bitmeyen bir vedayı,
rüzgârın üflediği sessiz mektuplara.

Bir yaprak daha düşüyor
ayaklarımın önüne;
her düşüş bir hatırlatma,
geçmişin izleri hâlâ peşimde.

Gökyüzü gri,
bulutlar düşlerimi örtüyor,
bir melodi çalıyor uzaktan,
sessizlikle karışık,
hüzünle ve hatıralarla dolu.

Her veda, bir hatıra bırakıyor
yüreğimin derinliklerinde,
her yağmur damlası bir sır gibi,
usulca yıkanıyor içim.

Her mevsim bir cümle bırakıyor içime,
her hüzün yeni bir başlangıca
usulca kapı aralıyor,
bir anlık solgun ışık gibi.
S.GÖL