Eylül Süheyla'sı Şiiri - Berdan Doğu

Nergislere fısıldayan kalplerin celladıydın kitabımda
Bir soldurup bir sararttın ömürleri
Öylece basıp geçtim dökülen yapraklara
Güz yaprakları sandım intizarından dökülen kalpleri
Oysa ben intizarınla yeşerirdim Süheyla
Sen yaşarken ben sollamazdım Süheyla

Eylül ekime yenildi şimdilerde
Hırçın zemheri özlemiş dünyamızı
Benim yarim görünmüyor bugünlerde
Ekim iyi kollayamamış kapılarımızı
Oysa sen bir eylül sabahı tekrar geldin Süheyla
Son eylül sabahında tekrar gittin Süheyla

Demiştim, anlatması zordur yazılmamış bir sevdayı
Bin destan yazılsa ebrularına; beyhûde
Hülyanla yıkardım kalbimdeki binayı
Bastığın her taşa olurdum dildâde
Şimdi bana benden bir şey kalmadı Süheyla
Halbuki ben her şeyimi sana vermiştim Süheyla