Eylemsiz Özne Şiiri - Reyhan Sur

bütün taşlarını kırdım ölülerin
yüreğim ören yeri
izin verdi yüreğim
dolgun üzümler yeşertip
asmalarını süsledim gizli bahçemin

gecede karanfil özlemin

..
tutup çocukluğumuzun ellerinden
temize çekeriz ya güncelerimizi
her karesine
bir fiske gözyaşı düşer ya bazen
sedef dama taşlarının

çolpa vuruşlarımızla dağılır bilyeler gibi

sessiz harfleri kırmızı mürekkebimizin
bir heyecan uyanır uzak kilometrelere
dallarda türkü çiçekleri…

…ve bir çığlık

duyulur tanyerinden
yol izidir ufuktaki lekeler
birbiri ardına dizili günler
kusurlar
erdemler

yaşanan gövde yorgunlukları

şah damarımızı yumruklar buruk gülüşler
duvarı kucaklar bir kertenkele
ve bir örümcek ağ örer

inci işleyen yaprak üstüne…

eylemsiz bir öznedir ölüm
bir basamak üstümüzde
sonsuzluk merdiveninde
zırhını soyunup görüntümün
akdenizi ağlarım işitsel sessizlikte

kırdım bütün taşlarını ölülerin

(su)