Ey Yurtsuzluk Beni Tükür...

gecede kanayan
ateşlerin közüyüm
gidenlerden
yüreğim yanar
düşlerim üşür

karanlıklarda kayan
göktaşının özüyüm
ey yurtsuzluk beni tükür

çok eski bir yitiğim
sahibini arayan
unutmuşum
kimim-neyim
benliğim farır-yüreğim çürür

okyanusun dalgaları
kaç bin mil düş büyütür
coşar gelir-taşar gelir
soğuk kayayla öpüşür

göynük göynük bir korkum var
yoruldum-usandım gayrı
aşksız-yalnız ve yaralı
geldi de geçiyor ömür

diken sarmış yüreğimin dağını
hayat gönlüme gül düşür

Eylül 2001

adnan durmaz,bilirsin aşk da serseri,art yay.ank,2003