Ey Vefasız Gençliğim Şiiri - Abdullah To ...

Yokluğunu fark ettim, yaş elliyi aşınca;
Bir gün geri dönseydin, bilirdim kıymetini!
Derk ettim değerini, kem hallere düşünce;
Kah öfke kah hasretle, ederim gıybetini.

Ne kadar da kısaymış, ey gençliğim dönemin;
Yumdum, açtım gözümü, kalmamıştı emaren.
Sen gidince kafama, dank eyledi önemin;
Yad ederim ah vah’la, bulsam dertli bir yaren.

Bir bilseydin yaşlılık, neler etti şu kula;
Mümkün olsa anlatsam, bir, bir sana bunları.
Onun bana yaptığın, sığmaz asla akıl’a
Kıldı günü çekilmez, azap etti anları.

Bulunmaz nimetmişsin, her akile meğer sen;
Hiç bitmezsin sanarak, çarçur edip harcadım
Bir gün şaşıp yanılıp, avdet etsen eğer sen;
Zerre israf etmeyip, sırf hayır’a harcardım.

Bir ben değil kahir halk, çuvalladı şu işte;
Ayni haltı mutlaka, çok gafiller işledi.
Geç de olsa tashihat yaptım gerçi gidişte;
Korkarım ki; beni de, katip melek fişledi.

Mümkün iken seninle, sonsuzluğun takası;
Cahil nefse aldanıp, o imkanı kaçırdım.
Küllü kirli kareye, attım gerçi makası;
Lakin epey gecikip, seni elden uçurdum.

Hani kırk yıl sürerdi, bir kahvenin hatırı?
Yarım asrımı çaldın, selamın yok vefasız!
Lütfedip de bir oku, bari şu üç beş satırı!
Yaptığından ar edip, bir an yaşa sefasız!

Abdullah Toroslu
09.07.2012-İzmir