.EY SEVGiLİ Efendimiz s a v

EY SEVGİLİ! (Efendimiz’e)

Ey sevgili!
Kör zamanların sağır saatlerinde özledim seni
Asırlara uzanacak ellerin kadar hasret
O simsiyah gözlerin kadar geceydi seni beklemek…

Alnında parlayan nur
Âdem’in şahadetinde aydınlatmıştı arzı
Nedamet dolu secdelerde
Tevbeye adanan dualarda
Gün doğar mı karanlık yalnızlığımıza
Nurundan bir katre sun
Ey Hâtem-ül Enbiya…

İçimizdeki umman Taberiyye gölü
Yağmurundan medet umarken
Rahmetinin nigâhında sulandı semave deresi
Bâd-ı Sabânın ılık tılsımı dokundu Hirâ’ya
Esti nisanın en mecnun hali
Leyla çöllerinde seraptım meczup misali…

Yollar meşakkatli, yollar sarp
Hasretin sevaba duran kıblegâhında
Sabır çiçekleri büyütüyorum
Kanayan güllerin âhı vurdu sineme
Dargın gülistan bahçeleri
Kokunu yâd edemedim diye..

Güllerin kokusu da gelmiyor artık
Yaban ellerde
Terki diyar etmiş çölde güneşin aksi
Bir damla rahmete hasret şimdi
İsminle kavrulan dudaklarımız
Selamımızı geri çevirme ey Nebi
Riyânın kanatlarında
Cürme boyansa da duygularımız
Şefaatine mazhar kıl bizi…

Mahrumdum göç vakti hicret kervanından
Sana giden diyarların izi bile silinmiş
Ruhumda sensizliğin yaralı bekleyişi
Dönüp lütfunla bir kez kuşat benliğimi
Ki sana âşinâ gözlerim
Çeksin içine sürurun nefesini
Sarsın şefkatin penâhında
Mücrim hallerimi…

Arzuhalimdir Sultanım!
Zulmetin perdeleri aralansa bir lahza
Gölgen düşse hicâbımıza
O büyük Rabbin lutfuyla
Saçılsa billur damlalar âsumandan
Asr-ı Saâdete dönerdi dünya…

KÜTAHYA