......Bir Kadın Şiiri - Züleyha Özbay Bi ...

Bir kadın,
Gözleri ufkun kızıllığına bürünmüş
Gurbeti soluyor nefesinin ıssızlığında
Yüreğinde, ayaza bürünmüş bir sevda…

Bir kadın,
Seyre dalıyor şehrin gözyaşlarını
Yağmur saçlarına çiseleyince güzel
Hüzün gözlerinde demlenince
Ve şebnem, dudaklarındaki tebessümde…

Bir kadın,
Şefkatini örtüyor güneşin hararetine
Asumanı kaplıyor merhameti
Nakış nakış sevgiyi işliyor anneliğine
Ellerinin koyunda huzur buluyor
Rüzgâra sitemli gelincikler
Öyle özeniyor ki çiçeklerine
Her çiçek, ömründen yudumladığı
Can suyu…

Bir kadın,
Emek dokuyor hasat zamanı
Toprak her şafak çağırdığında
Alnında ekimin muştusu
Nasırlı ellerinde buğday kokusu
Yüreği yanık ağrısı dinmeyen yârdır
Anadır, çobandır, bahçıvandır…

Bir kadın,
Vefayı demliyor bir yudum çay hatırına
Yokuşlarına aldırmıyor ahlarının
Dağ yükü sabırla kuşanıyor
Hayatın elemli anlarını
Ne zaman savrulsa yaprakları
Baharın umuduyla sarıyor, üşüyen yanlarını
Kimse bilmiyor, duymuyor kimse!
İçindeki o dinmez fırtınayı…

Bir kadın,
Güle dokunur, gül dökülür gamzelerinden
Yüreğinin sesinde çağlar aşkın gizemi
Şiir olur, damlar mürekkebinden
Mısraların gizinde o eşsiz terennüm
Dökülür sağanağa tutulmuş bir bulut gibi
Hicranın bestesinden…

Ve kadın,
Suskundur..
Gece koyu karanlık…
Mühürlü kalbinde derin izler
Ruhunda duraklar yalnızlığın demi
Edebin gergefinde işler düşlerini
Özlemlerini asar kirpiklerine
Ve adanmışlığı bir kadının
Tesbih tanelerine…

Züleyha Özbay Bilgiç