ey-sevgili Şiiri - Bekir Uğurlu

Ey kırık umutlarımı çelik halatlarla
Hayalinin gölgesine bağlayan sevgili,
Gözlerinin, içimde yaktığı aşk ateşini,
İçinde büyüttüğün buzdağından,
Giderken yüzüme üflediğin soğukluk söndüremedi.

Sözlerinden içime süzülen her buzdan damla
Gönlümde bıraktığın korlara değdikçe cızzz diye yayılıp
Ruhuma;
O lanet nefisten asitler yağdırsada,
Gidişine olan kırgınlık sevgimi söndüremedi.

Ey kaşları kalem
Kirpikleri lazer uçlu birer ok olan sevgili,
Yine geceler gözlerinin ışıltısından utanıp
Kendi karanlıklarının ardına saklanırlar mı?
Saklanır mısın,
Sevgi sözlerim aklına gelince
Utangaç edanın peçesine sen de?

Ey sevgili
Şafak yanaklarının yamaçlarında
Yine pembe güller açar mı?
Tutar mı ellerinden bir başka el.
Dudaklarında kiraz ve kızılcıklar birbirlerini aşılar mı yine?
Yine yasaklın mıdır ki gelmez
Saçlarının kekik kokusunu beklediğim yel.

Ey sevgili;
Sensizlik gibi bir ağırlığı ayaklarıma bağlayıp
Attığın yalnızlık okyanusu
Her gün umuda yenilip biraz daha büyüse de
Kulaçlarım yorulup
Ayaklarıma kıramplar girsede,
Sonu karanlık vuslatı can yeleği diye bağlamışım belime.
Eğer bir gün bir sahile vurursam ölü yada diri,
Bana neler çektirdiğini anlamak için
Şehadet parmağınla bir dokunman yeter kalbime.

Bekir UĞURLU