! **! Sen Büyüdükçe Şiiri - Bekir Uğurlu

SEN BÜYÜDÜKÇE..

Birazdan kızıl güneş pelerinini giydi mi,
Arz-ı sema küçülür,
Evren küçülür
kanatlanır bedenim
Toprak basılmaz olur
Sen içimde büyürsün.

Sen büyüdükçe
Ne kalemlerin mürekkebine sığarsın
Ne tüm yıldızlar kağıt olsa
Yıldızlara…
Sen büyüdükçe ben de;
Alaycı tavırlar atarım
Bendesizliğine denizler boyu rakseden
Zavallı yakamozlara..

Elleri üşür el ele sevgililerin
Mem-u Zin’in mezarındaki diken
Toprağa çeker kendini
Kleopatra entrikalarından utanır,
Sekizinci cüce olur pamuk prenses,
Bizans yıkılır
Neron yaktığı Roma’da yanar sen içimde büyüdükçe..

Sen bende büyürsün Ağrı küçülür
Everest küçülür,
Balta girmemiş ormanlar bir adımda geçilir.
Nil deki timsahlar
Alarm gönderirken daha Amazon’dakilere
Misissipi kesilir,
Büyük İskender ölür
Gölgesi küçüldükçe ihsan büyür.
Ankara’da başlar yeni bir cenk
Yıldırım’a yenilip intihar eder Timurlenk.
Zerre olup küçülür okyanus
Sen içimde büyüdükçe…….

Sen bende büyüdükçe ateş basar her yanı
Cehennem büyür
Sur’a üflenmez olur
Yanarım.
Yandıkça serinlik üflerim ateşine İbrahim’in
Külli geceler nöbetçisi olurum
Kesilmesin diye devesi Salih’in.

Sen bende büyürsün;
Kanunun telleri rakseder bir nihaventde
Hicaz kıskanır
Kürdili hicaz kahrolur
Ayrılık ve vuslat sığmaz bu kente
Sen bende büyüdükçe ALLAH aşkı büyür
Küçülür kul
Kendinden utanır seni bende azalttığına
Şatafatlı geceleriyle koca kent İstanbul..