Ey nefis Şiiri - Murat Özgören

Cihan-ı sermayeni et, kemik mi sandın.
Nasıl aldın nefesi, nasıl geriye bıraktın?
Ne kral ne çoban kalmadı ebede
Sen başlamışı hiç bitmez mi saydın?

Ağzın, gözün, zihnin hep açıktı.
An gelip kapanacağına bihaber mi kaldın?
Yaradan lütuflu şu devrî alemde
Kainat içinde sadece bir noktaydın.

Dar gelir elbisen bak şişmiş karnın.
Sen tek görevini yemek, içmek mi sandın?
Ey nefis! iki cihan sanadır emrine amade
Bir parça kıpırdan iyice dizginleri bıraktın.

Dünya durmuyor, zaman ilerliyor hep.
Betin benzin sararmış ama sen anlamadın.
Aklar düşmüş saç, sakalına git gide
Can dediğin nedir ki bak iki nefeste zorlandın.

Ecel yaklaşıyor geldiğinde kaçamazsın.
Geleceği çekiyorsun, dünü neden tutamadın.
Ey nefis! sanadır bu sözler mutlu etmese de
Doğru yolu bulda ruhun ebedi ağlamasın.

Elbet ölüm gelecek Azrail bulur sebep.
Son solukta sen bugünleri çok ararsın.
Vakit var ey nefis inmeden göze perde
Aç yaratana gönlünü tövbekar olasın.

M.ÖZGÖREN