Ey kuyu! Çocukluğum hatıraların la dolu
Çıkrığa ipini sararken, titiz ve itinayla
Gözlerdim gelmeni…
Beklerken; tekrar, tekrar salardım çıkrığı
Yeniden; sanki yeni gelmişim gibi.
Çöl sıcaklığından da kavruk yürekleri
Serinletirdi, ferahtı suyun
Uzaklardan gelen ayak sesleri, neşesi
Hoplatırken! Ter basardı körpecik bedenimi
Ey kuyu! İkimizin de geride bıraktığı bir boşluk,
Hırpalanmış, geçmiş bir zaman var
Dolduramadığımız…
Bir mezar yeri gibi derin
İşte şu yanı başımızdaki,
Erguvani çiçeklerle dolu olan
Ey kuyu! Geldim işte sana yine eskisi gibi
Ne çıkrık kalmış, nede seni sımsıkı saran o urgan
Her şeye hasret kalmışsın
Çevrede ne bir ayak sesi ne bir neşe
Suyun dahi öksüz ve yetim… Belli ki benim gibi.
Kayıt Tarihi : 24.4.2019 11:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Müslüm Bayram](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/24/ey-kuyu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!