Ey Kutlu Şair Şiiri - Müslüm Bayram

Divanı darında buldum kendimi
Boynuma asılmıştı yargı kılıcı
Ana rahmine düştüğüm günden beri
Günahkârım…
Kabul tüm günahlar benim.

Beyaz adamın düşü tuzak gülüşünde
Seçme şansı ırak bir zenciyim
Çiçekler ovasından rengârenk
Çeşni bahtiyarlığım olsa da iftiharım
Çakıl dikenli dik yamaç yollar
Pusula, özgürlük vaadi tek yol!
Nasırlı ayaklarım.

Keşfettim benliğimi test ettim
Cömertliğinden tavizsiz yıllarda
Harmanlarından düştüm kavruk
Tarumar tanelerinden.

Mevsimler yeşertmiştim
Kıraç topraklara ilham
Bahar fidanlar yetiştirdim dalında
Tomurcuklar besini sevgi tattı
Gönül bakracımdan.

Fırlatıyordu yıldırımlar sicimlerini
Can suyu yağmurlarını taşıyordu
Toprağa bezeli ellerim okşamaktan
Çatlamıştı aşktan.

Niçin dolaşırsın pusulasız ey kutlu şair!
Sokaklarında kaybolmak mı istersin?
Labirentli, kör dehlizler sarnıçlarında yüzen tutsak balıkların
Sönmesin pullarında o
Işıltılı güneşin.

Sahte miydi dillerinde ki her şey!
Yaralı kuşun kanadına ağıtlar yaktığın
Duygu selini coşturan timsah gözyaşın
Öksüz sokak kedilerini öpüp, sarılman.

Sen hiç gördün mü?
Pır, pır çarpan titrek kalp.

Bir leş var işte bak… sere serpe yatmakta
Keskin kokusu duyuları sızlatmakta
Kırk derece güneşin altında fokurduyor, dans ediyor kurtçuklar
Ganimet paylaşılmış, çalan orkestra.

Yüreğidir leşçi karganın gagasında gör!
Göğe yükselişindeki ahengi hisset…
Kalp çırpıntısı sönerken kanatlarında.

Gasil hane taşına uzanmış sen ey kadavra!
Anlatabilir misin şu leşten farkını?
Yıkanıyor dünyevi paslarından arı bedenin
Bakışların yargısında muzaffer bir zenciyim
Günahkar gözlerin, ak pak olacak mı senin?