Ey Kent Şiiri - Hüsamettin Gündoğdu

rüzgar eser kentte
hüzünlü yüreklere ince dokunuşlarıyla
kibirli bir güzelin saçlarını savurur
onurlu bir gencin yüreğine yüzüne

ey kentin asi rüzgarı
bu kaçıncı bağlayışın nazlı bir teli yüreğime
bu kaçıncı sert esişin yorgun bedenime

ey kent
bütün çıkmaz sokakların yüreğime çıkar benim
dar kaldırımlarından düşen her sarhoş
yer bulur yürreğimde
uçsuz bucaksız gecelerinde beni yaşarsın sen
ve ben seni yaşatırım şu daracık yüreğimde

sahil boyu terkedilmiş bir güzelin
gözyaşları damlar içime
bazende ekmek peşinde yorulan bir babanın
emek belgesi alın teri
yaşlar ve ter karışır birbirine
sel olup yüreğimde taşar gözlerimden
sen varsın ey kent damla damla gözyaşlarımda

ey kent
kordan ihtirasların ortasında gençlerin
bir kuru ekmeğin hasretindeyken fakirlerin
israfın zirvesinde zenginlerin
duman tütmez evlerin var senin
kavganda yitik kayıpların
şefkat mahrumu yetimlerin

binlerce umutsuz yüzden
türlü sitemler yansır yüreğime
boş kalan eller kenetlenip içimde
bir isyan yollar dilime
sen varsın ey kent hece hece haykırışlarımda