Bir Çocuk Şiiri - Hüsamettin Gündoğdu

ben enkaz altında umut bırakmış çocuk
siz enkaz üstünde bir dünya
ben anne kucağında yarım kalmış soluk
siz nefes nefes yaşanan rüya

siz beni tanır mısınız
şu sağ yanağımdaki yaradan
hala rahat uykuda mısınız
yarım kalmışken uykum bombadan

siz bakmayın böyle küçük olduğuma
kabuk bağlamış yaralarım
dünyanın yükü vurulmuş omuzlarıma
kimsesizliğime yanarım

kimse yok mu gerçekten
şu koca dünyada bir insan
anlayacak yokmu bu dertten
yok mu bu acıyı anlatacak bir lisan

tadınızı kaçırmak değildir niyetim
bir çaresizliğin ortasındayım
ben savaşın hediyesi bir yetim
buruk yüreğimle çocukluğun çok sonrasındayım

siz sonsuz mutluluk denizinde
ben tebessüme hasret
gözüm yok keyfinizde
bu değil bizdeki adalet

dünyalar yıkılır başımıza
sahi görmez misiniz
zalimler dikilmiş karşımıza
ya siz kimlerdensiniz

korkarım bu gaflet hep böyle kalacak
suskunluğunuz ateşe odun olacak

çocukca dileklerim var bilirim
çocukca sorularım
tüm çocuklardır şahidim
şahidim acılarım
hepsi bir yana şahidim sahibim
ve şimdi çocukca sorarım
ben mi daha çocuğum
yoksa siz mi daha...........