Ey Kalbimin Sahibi Şiiri - İbrahim Yılmaz

Gerçekleşecek o günden kaç kişinin haberi var
Kaç kişi aklını miğferine koyup derince düşündü
Benim dağlarda koyun çobanı olduğuma bakmayın
Ben plazalarda yaşayan aklı dakik biri değilim
Ama ben o gün hakkında hakkın hükmüne vekilim.

İnsanlar kapılarını çalacak felaketi inkar ettiler
İnkarları bir kasırga gibi yüzlerini yakıp geçti
Çaresizlik içinde bedenleri vadinin tabanına indi
Ben mesrur bir hayatı aşkının varlığına borçluyum
Ben ruhumda yaşayan tarifsiz sevginle mutluyum.

Ey! yazgısı ruhumda hüküm süren aşkların yücesi;
Sensizliğin hükmüyle kalbimi sakın terbiye etme
Yaz güneşi değil, hasretin hicran ateşi yakar beni
Ruhum karlı dağların eteklerinde bir lav gibi yanar
Eğer sen bende yoksan bu gönül sensiz nasıl yaşar?

Yemin ederim o gün verilecek hükmün adil gerçeğine
Kendini sürekli kınayan o kişi o gün çok acizdir
Her şeyi bize açıklayan kitabın sahibine ram ol
Geçici dünya gölgesinde uykuya dalanlar kaybeder
Dünyada yolcu olduğunu bilir aşkın sahibini bilenler.

Beni aklımın gölgesi fani dünyanın renkleri aldatmasın
Ben mutluluk yolunun yolcusuyum aşkın vardiyalarında
Sabahı olmayan bir geceydi ömrüm sen yoksan aynalarda
Karanlık gecelerde aynalar çoğu kez gerçeği yansıtmaz
Yağmurda yürüyorum saçlarım sensiz bir türlü ıslanmaz.

Ey! kalbimin sahibi; Aşkınla yanıyor şu garip yüreğim
Sensiz ben kimsesiz bir kar tanesiyim Sibirya kutbunda
Çok bekledim senin bana yazdığın o yeşil gözlü sevgiliyi
Sevdiğim refikam ve beni ebedi aşkından mahrum bırakma
O sevgilinin cennet ehlinden olmasını isterim cemalinden
Senden başka bir aşkı asla istemez kalbim billahi senden
Beni sakın mahrum etme senin aşkının sonsuz hazinesinden.

Temmuz - 2021