Ey! İstanbul sana sesleniyorum sana

Ey! ulu İstanbul, sana sesleniyorum sana...
Şehirlerin şehri güzel İstanbul, yüce İstanbul..
Seninle bütünleşen Türkiye’m...
Öyle bir elbise var ki sende tam yetmiş iki renk...
Renk, renk dalga, dalga..
Olumlu ve olumsuzları bir arada barındıran,
Bir yuva adeta....
Boğazında inci bir gerdanlık, seni sen yapan
Güzelliğine güzellik katan,
Marmara yi Marmara yapan...
Maviyle yeşili buluşturan İstanbul...
Eteklerin karalara bezenmiş mor, mor kara bir siyah,
İnsanlarda mutsuz yüzler, hüzünlü bakışlar,
Anlamsız yürüyüşler eteklerinde...
Beyinlerdeki düşünce ise hep aynı biraz, biraz Mutluluk....
Belinse hep aynı ince ve narin,
Dalga, dalga esen rüzgar gibi ılık ve mağrur...
Varoşların buluşlarıyla bir yerlere varmaya çalışan,
Semt köyler...
Alibeyköy, Küçükköy, Hasköy, Feriköy, Bahçeköy...
Hani nerde....nerde Kadıköy, Mecidiyeköy, Erenköy, Ortaköy,
bu köyler bizim köyümüz değil mi yoksa!
Kimler yaşıyor oralarda huzur ve mutlulukla...
Bir dörtlük geliyor aklıma...
Orda bir köy var uzakta o köy bizim köyümüzdür,
Gitmesek de, görmesek de, o köy bizim köyümüzdür diye
Nokta koyuyorum.....
Ama seni anlatmayı bitirmiyorum, bitiremiyorum İstanbul.
Ya boğazına ne demeli, enseleri kalın adamlar,
Dolgun cepler, son model arabalar, yatlar, katlar, villalar..
Hepsi sendeymiş boğazında!
Ne büyük bir yürek varmış sende...
Nasıl sığdırdın bunca olumsuzluğu yüreğine İstanbul...
Sende korular varmış, sahiller varmış, çamlıca tepesi,
galata kulesi, kız kulesi, adalar modalar...
Hepsi sendeymiş İstanbul...
Bir benmişim yok olan sende, bir benmişim sığmayan Benliğine...
Helal olsun sana, bunca yükü taşıyorsun ya sırtında..
İstanbul helal olsun sana insaf et adaletli olsun birazda...
Bir zamanlar benimde yaşadığın İstanbul’um sendeydi,
Benliğindeydi...
Eteklerinde dolaşır, ormanlarında huzura kavuşur,
Sahillerinde dünyaya meydan okurdum...
Ve şimdi öylemi ya! yaşadığım yerde gördüğümde,
Kokladığımda haliç ve Kağıthane deresi...
Bir zamanların eğlence merkezi, tatil yöresi,
İnsanlara sefa sürdüren Kâğıthane deresi...
Ey İstanbul’um! güzel yurdum, taşı toprağı altın umudum.
Kanıma kan, canıma can, yüreğime heyecan,
Olumsuzluklara, bir nokta istiyorum...
İstanbul’um! çok şey mi istiyorum senden.
Seni seviyorum, seni seviyorum İstanbul’um
Benin güzel yurdum.......