Ey Hancı! Şiiri - Müslüm Bayram

Yeryüzü sofrası kurulduğunda
Hiç düşündün mü?
Sen yoktun ey hancı.

Bu sofradan senin gibi nice açlar geçti
İnkar geldi azdı...
doyurmadı hiç bir şey
Kendince ekti kötülük tohumlarını
İki metre kare toprağa sahip olmak adına
Kazıdı kendi adını yazdırdı
Soğuk mermer taşında
Ruhuna Fatiha okunmayan.

Oysa yeryüzü tapınak değildi kula
Ona yaşamı kutsal kılanda
Esirgemesi cömert yüce gönlünde.

Ormanları verdi yağmurlar yağdıran
Umman’ları verdi ırmaklar coşturan
Ovaları verdi güneşi ısıtan
Gecelere yıldızları lamba yapan
Ay ışığı verdi güzelliği yansıtan
Aşkıyla yakan kendine yakışan.

Kul düşünemedi...
Akıl ve beyin neydi ki...
Neydi kendin üstün kılan
Ah ulan! Ah...
Ne şehit oldun ne de gazi.

Şimdi yaz sen yaz şiirlerini
Ara tesellisini kendince oyalan
İsmini; Aydın’a, Şaire, Yazara çıkar
Düşünme yine de sen
Dünyan etrafında dönüyor san
Külahları serdim önüne
Kandır sende haydi kendini.